Zlatanie, czy Ci nie żal? – sylwetka reprezentacji Szwecji

Po zakończeniu kariery reprezentacyjnej przez Ibrahimovica eksperci zapowiadali kilka ciężkich lat dla szwedzkiej piłki. Skandynawowie co prawda mają bardzo uzdolnioną młodzież, jednak wydawało się, że musi ona jeszcze okrzepnąć. Nikt jednak nie czekał na „młodych” i Trzy Korony po wyeliminowaniu w barażach Włochów zagrają na Mundialu!

Szwedzi zaskoczyli już wszystkich w fazie grupowej eliminacji, zajmując drugie miejsce i ustępując jedynie Francji, z którą nawet wygrali na Rasundzie po kompromitującej postawie Hugo Llorisa. W pokonanym polu zostawili faworyzowaną Holandię (drugi turniej z rzędu bez Oranje) i Bułgarię. Piękna saga miała zakończyć się jednak w barażach, gdzie Szwedzi trafili na wspomnianych Włochów. Nikt nie wyobrażał sobie, że może zabraknąć na Mistrzostwach Świata, żegnającego się z reprezentacją Gigiego Buffona. Wszyscy, poza Szwecją. 1-0 na Rasundzie, 0-0 na wyjeździe i największa sensacja europejskich eliminacji stała się faktem.

Przechodząc do historii, Szwedzi do dnia dzisiejszego wspominają kapitalne trio Gunnar Gren, Gunnar Nordhal i Nils Liedholm, które doprowadziło ich do złota olimpijskiego (w finale zwycięstwo z Jugosławią 3-1). Jest to największy sukces szwedzkiej piłki.

Trzy Korony mają w swojej kolekcji wszystkie rodzaje medali Mistrzostw Świata, z wyjątkiem tego z najcenniejszego kruszcu. Ich najczęstszym katem, w najważniejszych momentach była reprezentacja Brazylii. Wicemistrzostwo świata wywalczyli na własnych boiskach w 1958 roku. W fazie grupowej skandynawowie pokonali Meksyk i Węgry, a zremisowali z Walią. W ćwierćfinale znowu wyższość gospodarzy musiała uznać Jugosławia, a w półfinale RFN. W finale na Szwedów czekała rozpędzona i opromieniona półfinałowym zwycięstwem z Francją, Brazylia. MVP meczu był bezapelacyjnie 18-letni Pele, a Canarinhos powtórzyli półfinałowy wynik i zwyciężyli 5-2.

Szwedzi dwukrotnie zdobywali brązowe medale Mistrzostw Świata. Miało to miejsce w 1950 roku na Mundialu w Brazylii oraz na pamiętnym Mundialu w USA w 1994 roku. Na tych pierwszych Mistrzostwach mieli trochę ułatwione zadanie, gdyż udział w w nich wzięło 13 drużyn. Szwedzi bez problemu mogli wystąpić na tym turnieju, ponieważ nie ucierpieli podczas II Wojny Światowej, gdyż jako jedno z nielicznych państw zachowali status państwa neutralnego. Wracając jednak do futbolu, w fazie grupowej Trzy Korony wyprzedziły Italię (obrońcę tytułu) oraz Paragwaj. W II rundzie, w której wzięły udział 4 zespoły, zajęli trzecie miejsce w grupie i dzięki temu wywalczyli brąz. Jednocześnie doznali jednak najwyższej porażki w historii swoich występów na Mistrzostwach Świata, przegrywając z Brazylią 1:7.

Mundial w Stanach Zjednocznonych był wielkim popisem Szwedów. Drużyna z Brolinem, Larssonem oraz Ravellim fazę grupową zakończyła na drugim miejscu za Brazylią. W 1/8 finału Trzy Korony pokonały Arabię Saudyjską 3-1, a w ćwierćfinale po karnych wygrali z Rumunią (wyrównującą bramkę w dogrywce Kennet Andersson strzelił w 115 minucie!). W półfinale na drodze po złoto stanęli znowu ci przeklęci Brazylijczycy. W spotkaniu o brąz Szwedzi pokonali inną rewelację turnieju – Bułgarię aż 4:0!

Na ostatnim Mundialu przed wojną, w 1938 roku, Szwecja zajęła 4 miejsce. W 1/8 finału przyznano Szwedom walkower za spotkanie z Austrią. Austriacy nie przybyli do Francji z uwagi na… Anschluss. W 1/8 finału Szwedzi odnieśli swoje najwyższe zwycięstwo na Mundialu, ogrywając Kubę 8:0. W półfinale zostali rozgromieni przez Węgrów 5-1, a w spotkaniu o trzecie miejsce musieli uznać wyższość…oczywiście Brazylii. W 1934 roku Szwecja doszła do ćwierćfinału. W 1/8 pokonała Argentynę, natomiast w kolejnej rundzie przegrała z III Rzeszą.

Pozostałe występy na Mistrzostwach Świata Szwedzi kończyli na fazie grupowej, albo tak jak na Mundialach w 2006 i 2010 roku na 1/8 finału (kolejno pogromcami Trzech Koron byli Senegal i Niemcy).

Wiadomo, że bardzo wyświechtanym frazesem jest to, iż o obecnej sile Szwedów decyduje głównie kolektyw, a nie indywidualności, ale w tym wypadku tak po prostu jest. Największe nadzieje fani Trzech Koron wiążą z Emilem Forsbergiem z RB Lipsk oraz Victorem Lindelofem z Manchesteru United. Ibrahimovic odstawiał co prawda szopki przez ostatnie miesiące, próbując wpłynąć na decyzję szwedzkiego selekcjonera odnośnie powrotu napastnika do kadry, jednak Andersson okazał się być nieugięty i ciągle powtarzał, że przecież Ibra sam zakończył karierę reprezentacyjną. Na niekorzyść największej gwiazdy szwedzkiej piłki obok Henrika Larssona przemawia również fakt, iż kończąc reprezentacyjną karierę, między słowami twierdził, że bez niego, szwedzką piłkę czeka kilka chudych lat. No cóż, troszkę się przeliczył…

Szwecja (24. miejsce w rankingu FIFA)
Trener: Janne Andersson
Występy na MŚ: 11 (1934, 1938, 1950, 1958, 1970, 1974, 1978, 1990, 1994, 2002, 2006)
Sukcesy: 2. miejsce Mistrzostw Świata (1958), 2x 3 miejsce Mistrzostw Świata (1950, 1994), półfinał Mistrzostw Europy (1992).
Grupa F
1. Niemcy
2. Meksyk
3. Szwecja
4. Korea Południowa

Terminarz
18 czerwca 14:00 Szwecja – Korea Południowa
23 czerwca 20:00 Szwecja – Niemcy
27 czerwca 16:00 Meksyk – Szwecja

Nasz typ: faza grupowa

Skład reprezentacji Szwecji na Mistrzostwa Świata

Bramkarze: Robin Olsen (FC Kopenhaga), Karl Johan Johnsson (Guingamp), Kristoffer Nordfeldt (Swansea City)

Obrońcy: Mikael Lustig (Celtic), Victor Lindeloef (Manchester United), Andreas Granqvist (FK Krasnodar), Martin Olsson (Swansea City), Ludwig Augustinsson (Werder Brema), Filip Helander (Bologna), Emil Krafth (Bologna), Pontus Jansson (Leeds United)

Pomocnicy: Victor Claesson (FK Krasnodar), Jimmy Durmaz (Toulouse), Emil Forsberg (FK Lipsk), Albin Ekdal (Hamburger SV), Sebastian Larsson (Hull City), Gustav Svensson (Seattle Sounders), Oscar Hiljemark (Genoa), Marcus Rohden (Crotone)

Napastnicy: Marcus Berg (Al Ain, ZEA), John Guidetti (Alaves), Isaac Kiese Thelin (Waasland-Beveren), Ola Toivonen (Toulouse)

Komentarze